W tym tygodniu, 2 marca, Środa Popielcowa. Otwiera ona święty, szczególny czas Wielkiego Postu. Zewnętrznym znakiem naszego wejścia na drogę pokuty i nawrócenia jest posypanie głowy popiołem.
Posypywanie popiołem podczas Mszą w dniu dzisiejszym jest pozostałością i pamiątką dawnej ceremonii wyłączania pokutników z liczby wiernych. Bowiem od IV-go do X-go wieku, grzesznicy, którzy się byli dopuścili ciężkiej publicznej winy, podejmowali dobrowolnie również publiczną pokutę, która trwała od Popielca do Wielkiego Czwartku, – biskup uroczyście posypywał głowy ich popiołem, symbolem skruchy i upokorzenia, wymawiając te słowa: „Pamiętaj człowiecze, iżeś proch i w proch się obrócisz”. Gdy w późniejszym średniowieczu pokuta publiczna wyszła z użycia, Kościół wprowadził dla wszystkich wiernych ceremonię posypywania głowy popiołem, sporządzonym ze spalonych gałązek, święconych poprzedniego roku w Niedzielę Palmową. Modlitwy towarzyszące święceniu popiołu są bardzo piękne. Kościół prosi, „aby się stał zbawiennym lekarstwem dla ciała i duszy” i aby „Bóg udzielił nam, którzy wiemy, iż prochem jesteśmy i w proch się obrócimy, łaski zasłużenia na odpuszczenie wszystkich win i dostąpienie nagrody obiecanej tym, którzy czynią pokutę”.
Ewangelia, wzięta z kazania na górze, zaleca również wewnętrzną pokutę: „Nie okazuj ludziom, iż pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu, a Ojciec twój który widzi w ukryciu, odda tobie”. Poucza też, aby nie gromadzić sobie skarbów na ziemi, lecz w niebie: „Albowiem gdzie jest skarb twój, tam jest i serce twoje”.
Czwartek, piątek i sobota po Popielcu poświęcone są trzem głównym ćwiczeniom wielkopostnym: modlitwie (król Ezechiasz w Lekcji, setnik proszący o uzdrowienie sługi w Ewangelii), jałmużnie (tj. w ogóle uczynkom miłości bliźniego) i postowi. To tzw. Kwartalne Dni Modlitwy o ducha pokuty.
W naszej parafii Msza św. w tym dniu z obrzędem posypania głów popiołem w Duńkowiczkach o godz. 1600 a w Małkowicach o godz. 1800.